آیا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال

زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟

برای چه نمی گوییم 150 سال یا 100 سال

در ایران و در زمان ماقبل هجوم اعراب به ایران سال کبیسه را

به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال

یکروز اضافه کنند (که البته اضافه هم می کردند) هر 120 سال

یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای

این که بعضی ها ممکن بود یکبار این جشن را ببینند و عمرشان

جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند، به همین دلیل دیدن

این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند

و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که

این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی

بی نهایت زیبا درآمد. که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال

زنده باشی